Goele (36) onderging vijftien jaar geleden harttransplantatie: “Dankzij mijn donor heb ik een tweede leven gekregen”

Bron: Het Nieuwsblad, 13/8/2025 https://www.nieuwsblad.be/regio/limburg/maaseik/goele-36-onderging-vijftien-jaar-geleden-harttransplantatie-dankzij-mijn-donor-heb-ik-een-tweede-leven-gekregen/83543260.html

MaaseikDe Neeroeterse Goele Meex (36) kreeg in 2010, exact vijftien jaar geleden, een donorhart nadat ze getroffen werd door een terminaal hartfalen. Volgende week neemt ze deel aan de World Transplant Games in Duitsland. De Olympische Spelen voor mensen met een donororgaan zeg maar.

Goele Meex uit Neeroeteren kwam 36 jaar geleden ter wereld met een zware hartafwijking. “Na mijn geboorte gaven de dokters mij geen kans op overleven”, vertelt Goele. “Ik was eigenlijk opgegeven, was niet meer te opereren. Gelukkig was er één chirurg die het toch wilde proberen. En wonder boven wonder is hij erin geslaagd om mij er toch door te halen. Die man is een held voor mij, ook al ken ik hem niet bij naam. Zonder hem had ik hier vandaag niet gezeten.”

Toch bleef Goele tijdens haar jeugd sukkelen met haar hart. “Op mijn zes jaar heb ik een nieuwe hartklep gekregen. Dat was het eerste moment dat ik besefte dat er iets mis was met mij. Dat ik ziek was.” Als kind was Goele nochtans een echte spring-in-‘t-veld. “Ik deed verschillende sporten. Ik turnde bijvoorbeeld, maar aan competitie doen zat er niet in. Ik wilde wel, maar het mocht niet. Het was niet anders. Ik had een beperking en daar moest ik mij bij neerleggen.”

Hartfalen

In 2010 ging Goele haar gezondheid steil bergaf. “Mijn hart was al jaren achteruit aan het gaan, maar eind 2010 ging het plots heel snel en werd ik getroffen door een terminaal hartfalen. De dokters waren duidelijk: met mijn hart kon ik niet overleven. Alleen een donorhart kon mij nog redden. ‘Wil je op de wachtlijst voor een donorhart?’, vroegen ze mij. Natuurlijk wilde ik dat. Ik was nog maar 21 en wilde leven. Ze hebben mij dan eerst op een gewone wachtlijst van Eurotransplant gezet, maar omdat ik zo snel achteruit ging werd ik op de spoedlijst gezet. Ik zweefde urenlang tussen leven en dood. Zonder donorhart zou ik de volgende ochtend wellicht niet meer halen.”

“Vier uur later stonden de dokters plots naast mijn bed. ‘Het is zover, er is een donorhart voor jou, we gaan jou onmiddellijk opereren’. Ik heb nog wat vrienden gebeld en uitgebreid met mijn ouders gepraat. ‘Moest de operatie mislukken, dan wil ik zelf donor zijn’, heb ik hen nog gezegd.” Maar gelukkig slaagde de harttransplantatie. Daarna volgde voor Goele nog een lange revalidatie. “Een donorhart is niet gewoon een nieuwe motor steken. Dat is werken, zowel fysiek als mentaal.”

Transplantoux

In 2018, acht jaar na haar transplantatie, sloot Goele zich aan bij Transplantoux. Dat is een Belgische organisatie die mensen wil motiveren om na een orgaantransplantatie opnieuw te bewegen. “Eerst was ik te koppig om mij aan te sluiten. Ik zal zelf wel bewegen, dacht ik. Maar uiteindelijk heb ik mij toch laten overtuigen. En eerlijk: ik had dat veel eerder moeten doen. Ik ben fysiek, mentaal en sociaal enorm gegroeid sinds ik bij Transplantoux ben. Je leert er immers heel veel mensen kennen die ook getransplanteerd zijn. Die quasi hetzelfde rugzakje dragen als jij.”

Als lid van Transplantoux begon Goele volop te wandelen. “In 2018 heb ik een eerste keer met Transplantoux de laatste 100 km naar Compostella gestapt. Het jaar daarna ben ik de Mont Ventoux op gewandeld. Dat heb ik in totaal drie keer gedaan. In 2022 heb ik ook de Spartacus Run in Thor Park gelopen en kort daarna kreeg ik de vraag of ik in 2023 niet wilde deelnemen aan de World Transplant Games in Perth, in Australië. Op die Spelen nemen getransplanteerden van over de hele wereld het tegen elkaar op in alle mogelijke sporten: van darts en bowling tot allerlei atletieknummers en triatlon. In Australië heb ik meteen ook twee medailles binnengehaald: goud op de 3 km snelwandelen en brons op bowling.”

Dresden

Nu vrijdag vertrekt Goele opnieuw naar de World Transplant Games die dit jaar van 17 tot 24 augustus plaatsvinden in het Duitse Dresden. “In Dresden doe ik onder meer mee met de 5 km lopen, met snelwandelen, speerwerpen en kogelstoten.” Medailles zijn niet de hoofdzaak van Goeles deelname. “Natuurlijk win ik graag. Maar het mooiste aan die Games is de verbintenis, de connectie die je daar hebt met alle deelnemers die één voor één getransplanteerd zijn. Ook zijn er op die Games heel wat donors en families van donors aanwezig. Dat schept een ongelooflijke band.”

In september zal Goele ook deelnemen aan de Belgian Transplantoux Games in Gent. Het hoogtepunt voor Transplantoux wordt 2027, want dan is België gastland voor de World Transplant Games, die in Leuven zullen plaatsvinden. “Natuurlijk hoop ik daar ook aan te kunnen deelnemen.”

Brief

Toch blijft de toekomst voor Goele onvoorspelbaar. “Ik heb dankzij mijn donorhart een tweede leven gekregen. Ik weet niet wie mijn donor is, maar ik ben die persoon enorm dankbaar. Dat is, net als de chirurg die mij na mijn geboorte heeft gered, mijn grote held. Ik heb de familie van mijn donor ook anoniem een brief geschreven. Om hen te bedanken, al is dat bijna niet in woorden uit te drukken.”

Voor de rest probeert Goele niet te veel vooruit te denken. “Ik heb al meermaals aan de dokters gevraagd wat de prognoses zijn voor mijn donorhart, maar daar willen ze begrijpelijkerwijs niet op antwoorden. Misschien gaat mijn donorhart nog twintig jaar mee, maar evengoed kan het morgen al gedaan zijn. We zullen wel zien. Wat ik zelf in de hand heb, blijf ik doen. Ik ben medicatietrouw, let op mijn eten en blijf sportief. Meer kan ik niet doen. Moest een tweede harttransplantatie nodig zijn, dan zou ik daar opnieuw vol voor gaan. Al wil ik daar nu niet te veel over nadenken. Ik wil vooral leven.”