Hun leven hing aan een zijden draadje, maar dit weekend doen Claudia (53) en Sacha (50) mee aan de Transplantoux Games: “Zonder donor, geen deelnemers”

Hun zieke hart maakte leven haast onmogelijk. Tot ze een tweede kans cadeau kregen van een donor. Dit weekend strijden Sacha (50) en Claudia (53) na hun transplantatie mee op de Transplantoux Games in Gent, de spelen voor mensen met donororganen. “Het geluk dat ik nu ervaar, is mij veel meer waard dan brons, zilver of goud.”

Bron: Het Nieuwsblad 6/9/2025 https://www.nieuwsblad.be/binnenland/hun-leven-hing-aan-een-zijden-draadje-maar-dit-weekend-doen-claudia-53-en-sacha-50-mee-aan-de-transplantoux-games-zonder-donor-geen-deelnemers/87744746.html

Twee jaar geleden bestond zijn leven uit deeltijds werken, moegestreden op de zetel ploffen na zijn thuiskomst en zich totaal uitgeput naar zijn bed sleuren. De witte bloedcellen van Sacha Brys (50) uit Zulte brachten zijn hart grote schade toe, het gevolg van de zeldzame aandoening hypereosinofiel syndroom. Bijna dertig jaar lang was het voor hem vooral een kwestie van overleven. “De laatste maanden heeft het zelfs niet veel gescheeld of het was gedaan met mij.”

Wie dat leest, kan amper geloven dat Brys sinds enkele maanden opnieuw tot zes keer sport. Bijna iedere dag van de week vind je hem in het zwembad of op een atletiekpiste terug. Het rechtstreekse gevolg van een verlossend telefoontje dat hij eind september 2023 kreeg. “Er was een nieuw hart voor mij gevonden. Op die dag werd ik opnieuw geboren. Dankzij mijn donor leef ik vandaag. Niet gewoon bestaan, maar leven. Ik beweeg, ik sport, ik geniet.”

Hoe meer zijn lijf herstelde van het jarenlang zware medicijnen slikken én van de zware transplantatie, hoe meer hij de energie voelde opborrelen. Enter: de sportwedstrijden voor getransplanteerden. Brys is net terug uit Dresden, waar hij deelnam aan de wereldspelen voor mensen met nieuwe organen. Dit weekend hoopt hij zich te kunnen bewijzen in Gent, waar de Transplantoux Games doorgaan.

“Onbeschrijfelijk gevoel”

Op zaterdag duikt hij het zwembad in om zich te meten met de tegenstand op de 25 en 50 meter school- en vrije slag. Zondag trekt hij zijn spikes aan en neemt hij deel aan de atletiekcompetitie. Zo wil hij de 100 meter sprint dit keer in 15 seconden afwerken. Een podiumplaats zit er dan misschien wel in. Al zijn medailles voor Brys maar bijzaak. “Het geluk dat ik nu ervaar, is mij veel meer waard dan brons, zilver of goud. Het gevoel is niet te beschrijven. In Dresden stond ik te beven van emotie aan de start. De tranen welden op. Dat zal dit weekend niet anders zijn.”

“Op zo’n moment komt alles boven. Ook de miserie waar ik dertig jaar lang door moest. De ondersteuning en liefde die ik voelde van mijn gezin, mijn familie en vrienden die me bijna moesten loslaten... En iedereen rond je voelt precies hetzelfde, want alle deelnemers aan deze wedstrijden moesten door hun persoonlijke hel. Maar nu kunnen we het leven vieren dankzij onze donor.”

Donor eren

“Zonder donor geen sporter, sterker nog: zelfs geen deelnemers. Want dan waren we er allemaal niet meer.” Ook Claudia Van Hove (53) uit Merksem klom uit haar diepste dal, en dit weekend neemt ook zij deel aan de throwballcompetitie, speerwerpen en kogelstoten.

Rond haar 28ste kreeg ze last van hartritmestoornissen. De dokters dachten eerst aan een onverwerkt trauma. Als kind verloor ze namelijk haar vader aan hartstilstand. Maar na jaren van vele doktersbezoeken en haar gezondheid die steeds verslechterde, kwam de diagnose van cardiomyopathie, een ziekte aan de hartspier. Dat gebeurde nadat ze gecontroleerd haar hartritme opvoerden, waardoor Claudia een hartstilstand kreeg.

Zware behandelingen en ingrepen om de ziekte verdraagbaar te maken, hielpen niet. “Op een gegeven moment zagen de dokters dat alleen nog een harttransplantatie mijn leven zou redden.” Negen maanden lang stond ze op de wachtlijst. Haar ingebouwde defibrillator draaide intussen overuren.

In juni van 2017 lag Claudia op de operatietafel om een nieuw hart te ontvangen. “Ik heb me op voorhand vaak afgevraagd of ik het wel waard was om een donorhart te krijgen. Ik dacht ook veel aan de nabestaanden van mijn donor, die afscheid moesten nemen van hun geliefde en in die donkerste momenten beslisten om de organen af te staan.”

Door deel te nemen aan de World Transplant Games en dit weekend aan de Transplantoux Games, wil Claudia zowel haar donor als zijn entourage eren. “Voor hen beweeg en sport ik. Ik wil gezond blijven en zo goed als mogelijk voor dat hart zorgen. Bovendien helpt het me ook mentaal. De sfeer onder de sporters is fantastisch. Je denkt misschien dat wij een stuk afzagen over de pijntjes, de vermoeidheid en ongemakken van het leven. Niets is minder waar. Iedereen is heel positief. We omarmen ons tweede leven.”