top of page

Vader Hendrik (59) en zoon Tuur (39) kregen beiden een nieuw hart: “Voor hem doe ik extra mijn best, want hij ziet in mij zijn toekomst”

claudiavanhove

Hendrik en Tuur Derammelaere kregen allebei een nieuw hart. © Berten Steenwegen
Hendrik en Tuur Derammelaere kregen allebei een nieuw hart. © Berten Steenwegen

6 mei 2005. Het is de datum waarop het leven van Hendrik Derammelaere (59) uit Deerlijk voor de tweede keer startte. Hij kreeg die dag, na jaren sukkelen met zijn eigen hart, een nieuw donorhart. Hij doet dit weekend mee aan de Belgische Transplantoux Spelen om te tonen dat je na een transplantatie helemaal niet afgeschreven bent. Zijn zoon Tuur (39) lijdt aan dezelfde aandoening en kreeg intussen ook al een nieuw hart. “Ik heb al 20 jaar extra tijd gekregen in het leven”, zegt Hendrik.


Bron: Joyce Mesdag 20-09-24, 14:00 Laatste update: 20-09-24, 17:28


En hij meent dat ook, van die 20 jaar ‘extra tijd’. “Want ik was er echt bijna niet meer geweest”, vertelt hij. “Eenvoudig uitgelegd: ik heb een aandoening waarbij mijn hartspier beetje bij beetje wordt omgezet in bindweefsel. In plaats van een sterk orgaan dat stevig kan samentrekken, werd dat meer en meer een pudding die bijna niets meer deed. Maar het heeft een hele tijd geduurd voor precies duidelijk was wat er met mijn hart scheelde. Ik kreeg een pacemaker na een eerste hartfalen, maar die trok vaak recht wat scheef liep, waardoor die verdoezelde wat er echt aan de hand was.”

(lees verder onder de foto)


Hendrik kreeg met zijn nieuw hart al 20 jaar ‘extra tijd’. © Berten Steenwegen
Hendrik kreeg met zijn nieuw hart al 20 jaar ‘extra tijd’. © Berten Steenwegen

Het ene hartfalen na het andere volgde elkaar op. “Toen ze mijn hart op nog geen jaar tijd drie keer met externe schokken terug in gang moesten trekken, werd beslist om me op de actieve transplantatielijst te zetten”, vertelt Hendrik. “De juiste beslissing, want mijn hart was echt helemaal op. Ik kon nog geen drie treden de trap op zonder buiten adem even te moeten pauzeren. Ik was niet de papa die ik wilde zijn voor onze zoon Tuur, die toen 10 was.”



Ook zijn zoon Tuur lijdt aan dezelfde aandoening. © Berten Steenwegen
Ook zijn zoon Tuur lijdt aan dezelfde aandoening. © Berten Steenwegen

Enkele maanden later kwam het goede nieuws: er was een hart gevonden. “In mei 2005 is mijn leven voor een tweede keer gestart. En hoe, ik voel me veel beter en fitter dan voor die transplantatie. Over mijn donor weet ik echt niets, enkel dat die in de kamer naast mij heeft gelegen. Maar ik ben die persoon heel erg dankbaar voor het leven dat hij mij heeft gegeven. Toen ik bijna 20 jaar geleden mijn hart kreeg, verwachtten ze dat een donororgaan 10 jaar zou meegaan. Het gaat gelukkig al een hele tijd langer goed.”

Kerstdag 2013

Intussen kreeg ook Hendriks zoon Tuur een nieuw hart. “De aandoening die ik had, bleek erfelijk te zijn, en Tuur had dezelfde pech als ik. Maar bij hem waren ze er dus veel vroeger bij, en ze konden hem veel beter opvolgen. Een gemakkelijk besef was dat uiteraard niet, dat hij ook op een transplantatie zou afstevenen. De kans is er altijd dat het foutloopt, en in het geval van een hart is dat redelijk dramatisch natuurlijk. Op Kerstdag 2013 kreeg hij zijn donorhart. Hij stelt het ook goed, en hij is intussen papa geworden.”


Tuur is ondertussen ook zelf papa geworden. © Berten Steenwegen
Tuur is ondertussen ook zelf papa geworden. © Berten Steenwegen

“Het schept inderdaad wel een beetje een extra ‘band’, het feit dat we allebei getransplanteerd werden. Dankzij onze transplantatie hebben we opnieuw meer mogelijkheden, maar het betekent ook dat we extra zorg moeten dragen voor ons lichaam. Geen alcohol, niet roken, niet te vettig eten, sporten… Zo van die dingen. Voor Tuur doe ik extra mijn best, want hij ziet in mij de toekomst die hem te wachten staat.”

Dit weekend doet Hendrik mee aan de Belgische Transplantoux Spelen in Leuven, een sportief event met tal van activiteiten waaraan getransplanteerden kunnen deelnemen. “Dit weekend draait echt om de olympische gedachte”, zegt Hendrik. “Deelnemen is belangrijker dan winnen. Zelf doe ik mee aan de 5 km lopen, de 15 km wandelen en het petanquen.”

(lees verder onder de foto)


© Berten Steenwegen
© Berten Steenwegen



“Verwacht geen topprestatie van mij, het doel van de Transplant Games gaat immers verder dan de sport. We willen met het sportevenement tonen aan iedereen dat het leven niet stopt na een transplantatie. Integendeel, er is nog héél veel mogelijk. De Games zijn ook een manier om mensen op te roepen zich op te geven als orgaandonor. Waarom zou je na je overlijden andere mensen niet willen helpen? Dit weekend kan je het verschil zien dat het voor elk van ons maakt. We nemen tot slot ook patiënten mee in ons verhaal die op de wachtlijst staan voor een nier en zich in afwachting nog behelpen met dialyse. Omdat blijven bewegen ook voor hen héél belangrijk is, en omdat we hen op die manier ook een hart onder de riem willen steken.”

Comments


bottom of page