Les 7 Etapes 2021 Blog – Volg de deelnemers op hun 7-daagse tocht naar de top van de Mont Ventoux

Ze zijn vertrokken! In 7 etappes fietsen de deelnemers naar de top van de Mont Ventoux. Zo steunen ze op sportieve wijze hun goed doel: Transplantoux! Volg Les 7 Etapes op instagram (@les7etapes) en lees in deze blog door Martine Vansteelandt dagelijks mee over het wel en wee van de sportievelingen en hun crew.

Zaterdag 9 oktober 2021

Terug in Ieper schrijf ik het laatste stukje van deze blog. Zaterdagmorgen scheen de zon, het beloofde een mooie dag te worden en dat was ook zo.

De fietsers vertrokken vanuit het hotel naar Malaucène. Wij van de crew moesten niet veel meer bijhalen, alleen nog wat brood en toespijs. Het was druk in Malaucène en niet alleen door fietsers die de kale berg wensten te beklimmen. Er was ook de Ventoux Trial Classic. Maar we konden toch onze picknick verzorgen op de parking.

Na het middageten splitste de groep in 2. Enkelen beklommen de berg vanuit Malaucène, de rest reed eerst via col de la Madeleine naar Bedoin en startte daar de beklimming. Allen bereikten de top. Het was bibberen boven, het was maar een paar graden boven Celsius. Wat een prestatie om vanuit Leuven tot aan de top van de Ventoux te rijden! Proficiat!

We sloten ons avontuur af met een laatste avondmaal en een toespraak van Diethard. Hij had voor iedereen een mooi woordje van dank en een geschenk. Wij, crew leden, werden met een geschenk bedankt door de fietsers.

Wij voelen ons vereerd om deze groep te hebben mogen soigneren. Het was een aangename en dankbare groep.

Nu is iedereen terug veilig thuis en kijken we uit naar een volgende editie!

Vrijdag 8 oktober 2021

‘s Morgens in de vroegte bij de Fransen is niet alles. Ons madam van het hotel kon ons tempo niet aan. Bordjes lieten op zich wachten. Ze kon niet vlug genoeg de broodjes bakken. Maar ze was wel bereid om koffie, warm water en warme melk in onze thermossen te doen.

Ons dagprogramma verliep anders dan verwacht. De D35 richting de bergen, meer bepaald naar St. Julien en Vercors was vanaf een bepaald punt afgesloten voor alle verkeer. Zelfs de fietsers mochten niet door. Jo stippelde een andere route uit en we zouden de bevoorrading doen in Pont en Royans. Maar ook deze wegen waren afgesloten. En op een berpas kan je niet zo maar van richting veranderen. Je kan alleen doorrijden, want draaien met een camionette en een zware remorque tijdens de klim of afdaling is geen optie. Daardoor konden we niet tijdig bij de fietsers aankomen voor hun middagmaal. Ze hebben dan wijselijk een stop gehouden bij een plaatselijke taverne. Theo en Diane hadden nochtans hun uiterste best gedaan om opnieuw voor variatie te zorgen.

We hebben net als de fietsers enkele cols beklommen. Ik heb toch liever een col van een hemd. Het is zo lastig niet.

Nu zijn we aangekomen aan het hotel. De vriendelijke receptionist is ons komen helpen om de valiezen op kamer te dragen want er is geen lift in het hotel.

We hebben straks nog iets te vieren. Nico is jarig vandaag, het is de 10de transplant verjaardag van Didrik en het is onze trouwverjaardag.

Tot zover voor vandaag. Straks zijn onze fietsers daar.

Donderdag 7 oktober 2021

De fietsers zouden vandaag vroeger vertrekken. Het was een langere etappe, 200 km en 2140 hoogtemeters. Het ontbijt was daardoor vroeger voorzien, om 06.45 uur in plaats van 07.00 uur. Maar de garagepoort van het hotel dacht daar anders over. De sectionale poort die elektrisch te bedienen was, zat geblokkeerd.
Maar dan ken je Transplantoux nog niet. Met teamwork werd de poort manueel geopend en konden ze de fietsen klaar maken voor vertrek. Dus met 45 minuten vertraging konden ze starten.

Vandaag waren uitzonderlijk 4 bevoorradingen voorzien. De eerste werd verzorgd door Pascale en Jo. De fietsers waren vooral geïnteresseerd in warme dranken, dit te wijten aan de (gelukkig) droge koude. Wij van de bevoorrading dachten dat ze wel warme chocolademelk zouden lusten maar ze wilden soep. Dus mengden ze soeppoeder in warme melk. Het is eens iets anders.

Op de tweede stopplaats stonden Theo en Diane met warme koffie en iets om te knabbelen.

‘S Middags moesten we ons reppen. De fietsers hadden nogal vaart en we waren net klaar met alles op te zetten of ze waren daar al.

En zo was het ook vanavond. De valiezen waren net op de kamers gezet en we zagen blauwe truitjes arriveren. Voor de eerste keer hadden ze geen wind op kop wat al een groot verschil maakt. Het tempo lag ook hoger doordat er meer afdalingen waren. Het moet niet altijd slapen zijn op zeer grote hoogtes. Zo kon iedereen eens rustig douchen en zich klaar maken voor een presentatie gegeven door Diethard gevolgd door het avondeten.

Slaapwel!

Woensdag 6 oktober 2021

Deze morgen mochten de fietsers starten met een afdaling, ewel ja het steile stuk van gisterenavond.
Maar van afdalen was er voor de rest van de dag niet veel sprake. Eerst hadden ze na de afdaling een wat vlakker stuk. Maar na de middagpauze was het weer klimmen geblazen.

Deze middag waren we opnieuw aanwezig op een boerderij. Dit maal niet tussen de koeien maar tussen de machines zoals een hark en een balenpres. Gelukkig terug binnen want kort voor het vertrek van de fietsers begon het opnieuw te regenen.

Wat zeggen ze, heilige koeien in India? Wel ik denk dat het hier ook zo is. We hebben twee maal moeten stoppen voor koeien die de straat overstaken om gemolken te worden. We hadden eerder ook al moeten een half uur halt houden. Een vrachtwagen had zijn bocht gemist en was in het decor beland.

Het hotel ligt opnieuw op een hoogte. Ze zijn hier heel gastvrij.

 

Hier sluit ik af. Het avondeten wacht.

Tot morgen!

Dinsdag 5 oktober 2021

Onze derde dag is een dag met veel hindernissen. Van materiaalpech tot een beetje over de bevoorrading gereden, tot een boete van de gendarmerie.

De fietsers vertrokken deze morgen in de zon. Er werd wel regen voorspeld voor in de late namiddag.

Wij moesten ongeveer 100 km verder op zoek naar een stopplaats voor de middag. We vonden een mooie locatie langs het parcours. We kregen de toelating van de dame om voor haar huis te parkeren en daar een picknick te houden. Maar toen kwam haar dochter thuis en moesten we daar direct aanstalten maken. Dus reden we wat verder. We vonden een mooie locatie bij een sportcentrum, weliswaar een klein beetje naast het parcours. Dat bleek niet de beste oplossing. We brachten de fietsers op een dwaalspoor.

Tijdens de middagpauze werd wat aan fietsen gesleuteld. Eén fiets moest naar de fietshersteller. Daar zorgden Theo en Diane voor.

Wij vertrokken na het eten naar het hotel. We ondervonden dat dit niet zo evident was met een grote camionette en een zware remorque. Het hotel is namelijk heel hoog gelegen. Op een gegeven ogenblik mochten we niet door. Het was route barrée. Dus moesten we verder en een stuk omrijden. Langs smalle baantjes en steile stukken geraakten we boven.

 

Blijkbaar mag je hier met een wagen geen fietsers volgen. Dat wisten wij niet maar de gendarmerie wel, met een boete als gevolg.

Het hotel en het avondeten brachten de goede sfeer terug. We klonken voor het eten op de verjaardag van Dirk. En zo sluiten we de dag toch met een positieve noot.

Slaapwel!

Maandag 4 oktober 2021

Vandaag zijn we kunnen starten in droog bewolkt weder. We zijn vertrokken rond 08.30 uur vanuit het hotel in Libramont.

Wij, leden van de crew, hadden de opdracht om een stopplaats te vinden op ongeveer 100 km van de start. We reden Norroy le Sec binnen en vonden een mooie plaats aan de kerk. We parkeerden op het plein aan de bibliotheek. Een vriendelijke dame sprak ons aan vanuit het raam op de eerste verdieping. Het bleek een ambtenaar van de gemeente te zijn. De bibliotheek was niet meer bestaand maar we mochten gebruik maken van het toilet, voor de dames niet onbelangrijk.

Na het nuttigen van alweer een gevarieerde picknick, we hadden zelfs een spaghettitaart, gemaakt door de schoonzoon van Diane en Theo, namen we met spijt in het hart afscheid van Lieve en Bert. Diane en Theo vervoegden ons.

Kort na de middag kwam de zon piepen. Wat een verschil met gisteren! Daardoor konden we genieten van mooie vergezichten.

En zo landden we aan de abdij waar we overnachten, wat een prachtig domein. Voor de eerste keer deze reis werd onze Covidsafe app gevraagd. Net zoals in Wallonië is een mondmasker verplicht.

Toen Diane en ik de valiezen op de kamers aan het zetten waren, raakten we verdwaald op het eerste verdiep. We vonden de lift niet meer. Maar al gauw kwamen we Theo tegen die ook op stap was met valiezen en zo waren we gered.

Allée, ik stop met schrijven voor vandaag. Ik ga nog eens beneden gaan zien, want in de vitrinekasten heb ik chique dinges gezien. Tot morgen!

Zondag 3 oktober 2021

Om 4.00 uur liep onze wekker af om te vertrekken om 05.15 uur vanuit Ieper naar Leuven, door de gietende regen.

Na het opladen van valiezen en het uitdelen van sportdrank en drinkflessen konden de fietsers vertrekken naar de Grote Markt van Leuven om na het uitzwaaien door Johan Geleyns, schepen van Sport van Leuven, te kunnen beginnen met hun avontuur naar de Ventoux. En het bleef maar regenen.

 

Na enkele lekke banden en een tussenstop arriveerden we op de boerderij in de Rue de Jeneffe in Porcheresse. Het rijkelijke middagmaal konden we genieten op het droge, tussen de koeien. Het was puur verwennerij want Lieve had zelfs voor warme dranken gezorgd zoals soep, chocolademelk en koffie.

Na een kort maar hevig onweer begonnen we aan de tweede helft van de etappe.

Op weg naar het hotel te Libramont kwamen we veel afgewaaide takken en zelfs een omgewaaide boom tegen. Onderweg naar onze stopplaats voor de middag hadden we ook al een wagen gezien met een aangepast model. Die was waarschijnlijk rondgedraaid door het vele water op de weg.

De eerste dag was best een lastige, maar na een lekker avondmaal en een verdiende nachtrust zullen we morgen weer paraat zijn!