Volg Raymond Audenaert op zijn fietstocht naar Compostela

Raymond Audenaert uit Hamme kreeg 10 jaar geleden een nieuw hart in UZ Leuven. Om die bijzondere verjaardag te vieren, vertrekt hij op 15 mei samen met zijn vrouw op fietsbedevaart naar Santiago De Compostela, goed voor een reis van bijna 2.000 kilometer. Volg hier zijn tocht!

Meer weten? Lees het bericht.

30 mei 2022

We starten de dag met een klim, niet prettig met koude spieren. Waar we gisteren over spiegelglad asfalt reden, is het vandaag een lappendeken van stukken asfalt. Kost heel wat meer energie om een redelijke snelheid te halen. Pas na 31 km, in Luisignan, kunnen we koffie krijgen. We picknicken gelijk ook. De klimmetjes volgende elkaar snel op. Na 2 weken, 860 km en een dikke 4500 hoogtemeters gaan die steeds beter. We zijn reeds om 16u30 in Melle (ja in Frankrijk) en gaan op zoek naar de camping municipal. Blijkt die geprivatiseerd te zijn en enkel toegankelijk met een kampeerkaart. 

Als we proberen rond de slagboom te stappen, begint een hysterische Franse mevrouw wild te roepen en te gebaren. Neen, hier willen we niet voor kiezen. 

Na een omzwerving van 2 uur vinden we een slaapplaats in de pelgrims refuge. De aperitief, douche en warme maaltijd, in die volgorde, volgens prioriteit, brengen ons snel weer tot rust.

Morgen blij weer verder.

25 mei 2022

De dag goed begonnen. Vroeg opgestaan, caravan opgeruimd en afscheid genomen van Rinus en Marianne, Nederlandse medepelgrims die geen klein beetje jaloers waren op ons luxeverblijfje. Om iets na 9 al op de fiets. De zon was al van de partij maar het was nog vrij fris. We volgden de loop van de Eure, door een overwegend agrarisch landschap. Dorpjes van 1 of 2 straten lagen als broodkruimels verspreid in het landschap en daartussen alleen maar velden. En watertorens. Enig stadje van betekenis was Bonneval waar we een geweldig mooie stempel kregen. We wilden in Chateaudun op de camping municipal overnachten maar die bleek gesloten. Veel tijd verloren met een alternatief te zoeken. Er zat niks anders op dan nog 12 km verder te fietsen. We kregen dan ook nog 2 serieuze klimmetjes te verwerken. Maar uiteindelijk toch in Cloyes sur Loir op een mooie camping terecht gekomen na 70 km fietsen.

Man, man, man….wat een avond. Nu waren we eens goed op tijd op de camping, hadden we een lekkere pizza gegeten en waren net de laatste voorbereidingen aan’t nemen om in bedje te gaan. Plots staat er voor onze neus een brandweerman, compleet in pak en met zuurstofmasker op. De camping wordt ontruimd, we mogen niks meenemen (behalve gsm) want in het naast gelegen zwembad zou er mogelijks chloor ontsnapt zijn. Niks geroken.
We worden ondergebracht in een soort parochiezaal en ze komen vragen of we hoofdpijn hebben. We krijgen water. Alles goed geregeld alhoewel ze geen rampenplan hebben. Alleen, hoe lang gaat dat hier duren? Wij zijn moe!

Om 23u10, nieuwe poging om in bed te kruipen. Slaapwel!

24 mei 2022

Tijdens het scheren kreeg ik de ingeving: “Laat ons vandaag nog hier blijven in de caravan, kunnen we goed uitrusten, boodschappen doen en Chartres bezoeken.”
Dus om 08.30 naar de receptie, om brood en een nacht extra. Daar deden ze moeilijk over: Het is de bedoeling dat de pelgrims elke dag verder trekken. Kan zijn, maar we zijn moe en hebben een dag extra rust nodig. Gebrom aan de andere kant. Maar ik bleef met mijn Vlaamse koppigheid onverstoorbaar staan zonder nog iets te zeggen. Getokkel op het klavier: Jullie zijn met twee, dat is dan 10€ aub. Het kaartje klaarde de klus en we hebben onze rustdag.
In de voormiddag stadswandeling. Werkelijk een mooie, propere stad met een prachtige kathedraal, waar ik een hele mooie stempel kreeg. Na het middageten twee uur geslapen, toen ik terugkwam van de douche stonden er twee vrijwilligers van het Compostela genootschap aan de tent om ons hartelijk welkom te heten. Toen ze hoorden waarom we deze tocht deden mochten we zelfs een derde nacht blijven! Hebben we vriendelijk afgeslagen. De was is gedaan, handgestreken en opgeborgen. Morgen gezond en proper weer verder.

23 mei 2022

Tijdens de nacht heeft het geregend. Dat wordt dus weer nat inpakken. De routine komt erin. Voor de volgende bui ligt alles op de fiets. We staan het ergste deel van de bui uit in het sanitair gebouw. Om 09.50 vertrekken we toch. De bestelde broodjes worden opgehaald en weggeborgen. Vanaf Maintenon begint het zachtjes aan te stijgen. Na de zware rit van gisteren voelen de benen als lood. Even bekruipt me het gevoel, vraag ik nu teveel van mijn gehavend lichaam? Het vrolijke gebabbel van Viviane haalt me snel uit mijn negatieve gedachte. Met redelijk veel stops bereiken we Chartres, in volledige wapenuitrusting, het is terug stevig aan het regenen. De route voert ook door het mooie Chartres. Bij droog weer zeker een bezoek waard. Na wat gezoek vinden we de camping, niet op een berg maar aan de Eure. Als we aan de receptie onze pelgrimspaspoorten laten stempelen, “Aha des Pélerins!”. Een kaartje wijst ons de weg naar de standplaats. Daar staat al een caravan met vermelding “Accueil  Pélerins”.

We slapen vannacht in een caravan, droog, comfortabel en van de nodige luxe voorzien. 

Net wat ik voor een halve rustdag nodig had. De uitspraak: “DE WEG GEEFT WAT JE NODIG HEBT”, krijgt bijna een religieuze betekenis.
De rest van de dag wordt gebruikt om de verslaglegging bij te werken en de volgende dagen te plannen. De aanhoudende buien nodigen niet uit tot een stadswandeling.

22 mei 2022

Ondanks dat we vlotjes klaar geraken wordt het door onze gezellige gastvrouw Pamela toch 09.50 voor we kunnen vertrekken. In tegenstelling tot de vorige dag moeten de benen direct vol aan de bak. Een klim van 3 km, 5-7% dient zich aan. Zo geraken we in het stroomgebied van de Seine. Tot La Chartre gaat alles goed, maar dan komt het tweede deel met bovenop nog 3 snelheidsdrempels. Niet dat we dat nodig hebben om te snelheid te verminderen, maar ze doen het wel. De klimkadans wordt door de drempels steeds abrupt onderbroken. Resultaat, stoppen en de rest naar boven stappen, geen schande maar doorzetten.
Een lange afdaling brengt ons naar Gargenville waar we de Seine via 2 bruggen oversteken temidden van druk verkeer, zelfs op een zondag.
Dan komt de klim uit het dal van de Seine, een moordmachine, 5-7%. Na ca. 2 km voel ik mijn lies pijn doen. Doorzetten of stoppen? Omdat we nog ca. 60 km moeten met nog tal van klimmetjes is mijn besluit snel genomen. Ik stuur naar de kant, klik los en stap af. Te voet gaat ook. Terwijl we op de top recupereren met een sinaasappel stopt een koppel fietsers uit Duffel die ook La Grande Route doen. Na een babbeltje fietsen we samen verder. In Gambais, na 37 km, stoppen we voor koffie. De duffelnaars verkiezen verder te gaan.
In St- Lucien is de weg onderbroken. We negeren de borden -de auto’s doen dat ook- en fietsen over afgefreesde asfalt naar de camping die, hoe kan het ook anders, op een een heuveltop ligt. De campinguitbater verkoopt ons welwillend 2 flesjes bier uit zijn privévoorraad die we delen met Erik en Rona uit Duffel die eveneens op deze camping staan. De tentjes staan mooi naast elkaar. De koopwaren uit Meru worden klaargemaakt en verorbert.

20 mei 2022

Vanochtend op tijd op na mijn eerste echt goede slaap- nacht. Het is bewolkt, de temperatuur is oké. We ontbijten aan de picknicktafel en zien de lucht langzaamaan donkerder worden. Het plan is om snel alles in te pakken en dan aan de receptie onder een piepklein afdakje waar we wel internet hebben te wachten tot na de bui. Maar plots breekt het onweer in alle hevigheid los en kunnen we nog snel de tent in vluchten . 

We maken van de nood een deugd en proberen de volgende dagen nog wat voor te bereiden.

Er blijkt hier op dit moment een grote ‘storing’ te zitten. Code oranje. We zijn nu vooral aan het schuilen. Donder, bliksem en stortregens zijn ons deel. Het kan verkeren, gisteren 29°, vandaag battle dress.

19 mei 2022

Vandaag zijn we begonnen aan onze Westelijke toer om Parijs. Nadat we afscheid genomen hadden van Père Hotellier en hem een ‘donativo’ gegeven hadden voor zijn gastvrijheid konden we op weg. Iets minder warm en wat meer wolken. Maar al fietsend kregen we het weer snel ‘te’ warm. Tot in Compiègne was het nog vrij vlak. Bij het bureau de tourisme konden we nog net op tijd een stempel krijgen. Terwijl we genoten van ons drankje kwam onze Nederlandse medepelgrim daar ook net toe. 

Na Compiègne wordt het landschap glooiender zodat we weer veel hoogtemeters te verwerken kregen. Geen pittige korte hellingen maar gestaag omhoog gedurende meerdere kilometers. En na de middag kwam de zon er weer volledig door en was het weer bakken en braden. De camping lag dan ook nog eens 6 km van de route en je raadt het al. De laatste 2 km was een continue klim. Gelukkig was er een lieve Franse dame die ons de weg wees en zelfs een eind met de auto voor reed. We zitten dus in Liamcourt, camping Faloise. Beetje Franse slag maar we hebben al erger meegemaakt. 

Internet voor 2€ maar alleen aan de receptie. En als je een uur later nog eens naar de receptie gaat moet je weer volledig opnieuw inloggen. Liggen die gegevens toch nog in de tent zeker….  ‘t Zal dan voor morgenvroeg zijn.

18 mei 2022 

Om 09u50 vertrokken bij 25°C. Wat later dan gepland, wegens de nachtelijke regen is alles nat en moeten we nadenken en opletten waar we wat zetten. We starten met verscheidene stevige hellingen, 5-8%. Tussendoor een bezoekje aan de bron van de Schelde. De stad Antwerpen heeft een een beeld “in bruikleen” gezet. De stad verdient jaarlijks miljoenen aan de Schelde. Dan is een beeld in bruikleen wel goedkoop.
De hellingen volgen elkaar zo snel op dat mijn donor te weinig recuperatietijd heeft. Na een 6de of 7de helling hoor ik hem precies zeggen: om mij te bedanken voor mijn geschenk 10 jaar geleden was een simpel feestje ook goed geweest, dit had echt niet gemoeten.

Om 12u30 na 20 km in Saint Quentin waar we de berg opfietsen om in de basiliek een stempel te scoren. Maar niemand thuis. Geen stempel als beloning voor de klim, dan maar koffie met croissant. We ontmoeten de eerste medepelgrim, een Nederlander die met een e-bike van B&B naar hotel fietst, hij boekt gewoon de dag zelf online. Hoe je iets doet is niet belangrijk, wel dat je het doet. 

Fietsvriendelijk is Saint Quentin niet. We verlaten de stad via het jaagpad langs het kanaal dat er verschrikkelijk bijligt. Putten wisselen af met lukraak gesmeten asfalthoopjes. Voordeel wel dat het vlak is en redelijk beschaduwd. Toch zijn we blij dat we terug op de wegen moeten en nemen we de heuvels én de brandende zon er bij. Het zijn zomerse taferelen. De lucht trilt boven de nog groene graanvelden en de grote sproeiinstallaties zijn al volop in werking. Niet normaal in mei. 

Met de nodige stops onderweg rijgen de kilometers en de hoogtemeters zich aan elkaar. 4 dagen van hoge temperaturen en veel wind en hoogtemeters laten zich voelen. Begint een beetje overal pijn te doen. Als er wegens wegwerkzaamheden een deviation gevolgd dient te worden, wordt het me eventjes te veel. Een alternatief voor het doel van vandaag, de Abbaye van Oerscamp wordt gezocht. In Bussy is er een pelgrimsherberg maar Viviane montert me op en Oerscamp is slechts 10 km verder dan Bussy. En ertussen ligt Noyon en daar kan ik nog een koffie drinken. Na 41 jaar weet ze perfect hoe mij over de streep te trekken. In Noyon de beloofde koffie en daarna nog 8km tot de abdij.

Daar worden we gastvrij ontvangen. Jullie tentje in onze abdijtuin? Geen sprake, er is geen plaats maar pater hotellerie zegt: “Kom met mij mee.”, en brengt ons naar een huisje op het domein met wc en douche, bedden, tafel en stoelen. Geweldig, wat een ervaring! De pater trekt grote ogen als hij hoort dat ik hartgetransplanteerd ben en niet-electrisch 75km gefietst heb.

Volgt het ondertussen bekende avondgebeuren met als extra een stevige massage van kuitspieren en hamstrings want anders zijn er nachtelijke krampen. Tot morgen.

17 mei 2022 

Vertrek om 10u00. Door gebrek aan comfort is alles laag bij – lees op – de grond te doen waardoor het wat moeizamer en dus trager gaat. Het is al 23°, een getal dat enkel de hoogte in gaat tot 33°. De sterke tegenwind brengt wat afkoeling maar kost ook extra energie. De geest wil altijd verder, het lichaam eist regelmatig afkoeling en zonnecrème, én water, veel water. We nemen elk 3l water mee en dat is nodig.

In Le Catelet, km55, worden we getrakteerd op een helling van 9%. Eens te meer zijn we dankbaar voor het kleinere voortandwiel van 46 dat we op aanraden van Robbert van Santos gekozen hebben i.p.v. de door de winkelier voorgestelde 53. Dit in combinatie met de Rohlofnaaf brengen ons en de 20 kg bagage rustig naar boven.

Je hoort en voelt dat je op de weg naar Compostela zit. “Bon Courage” en “bonne Camino”, samen met wuivende handen, zorgen ervoor dat de hellingen overwinbaar zijn. De lokale beenhouwer vraagt of we water willen. Hij snijdt welwillend de kipfilet in kleine blokjes, bakt gemakkelijker.

We komen kei moe aan in Gouy na 62 km en 235 hm bij Isabelle die via “Homecamper” haar infrastructuur tegen een kleine vergoeding beschikbaar stelt. Na de rudimentaire camping van gisteren een hemelse luxe. Het is wel een pelgrimstocht maar een hedendaagse pelgrim houdt van een beetje comfort.
Tent opzetten, douchen en koken, verslag maken, volgende dag voorbereiden, theetje en dodo. Het wordt stilaan een gelukzalige routine.

16 mei 2022

 Na 28 km in Doornik, heuvel op, af en op mét sterke tegenwind. Zelfs bergaf 2% moeten bijtrappen om vooruit te komen! Hellingen tussen 5-9%, geen kattenpis om zo de dag te beginnen. De opeenvolging van heuvels begin ik te voelen in mijn rechterlies. Volgens de kinesist een gevolg van mijn val eind vorig jaar waarbij ik een dubbele bekken fractuur opliep. 

In de kathedraal zien ze mij komen voor de stempel. Recht tegenover de kathedraal lonkt een terras, de koffie roept. We geven toe aan de verleiding en bestellen een tomaat-tonijnsalade, en 2 bordjes. Met overvolle maag is het niet goed fietsen. 

Uitgebreide rust, en dan via de Schelde naar het zuiden. Het jaagpad is een afwisseling van boomwortels en putten in het wegdek. Comfortabel is anders. De wolken trekken weg dus de zonnecrème komt tevoorschijn. Door de medicatie zijn we gevoeliger voor huidkanker geworden. 

De wind blijft tegenwerken maar we zetten door. In Rumegies wijken we bewust van de route af om het nodige te kopen zodat we onze avondmaaltijd kunnen koken. Om 17u45 aankomst op de camping van Warlaing, na 63 km en 165 hm. Op een éénpitsvuurtje pasta met champignons en spekjes in kaas- roomsaus vraagt de nodige creativiteit. Maar het lukt en de hooimadam houdt alles lekker warm.

Douchen in de enige douche die het Napoleontisch sanitair rijk is,  is nietegenstaand het lauwkoude water toch verkwikkend. Maar ja, we zijn tenslotte pelgrims. Naar goede gewoonte sluiten we de dag met thee en de routeplanning voor morgen. 

15 mei 2022

Vertrek zoals gepland om 09u30.Het lokale uitwuifcomite staat klaar. 

Na een kleine fotosessie vertrekken we door een erehaag en onder luide toejuichingen uiteindelijk rond 10u00. Om 12u20 een koffiestop in Aalst, nog steeds op bekend terrein. 

De route blijft de Dender volgen. Het is bloedheet, 29-33°CC. Regelmatige afkoelmomentjes dringen zich op, ook om de drinkrugzak bij te vullen. Het is een aandachtspunt: input gelijk en liefst groter dan verdamping.

De muur van Geraardsbergen laten we links liggen. De Dender wordt met de kilometer mooier en natuurlijker. In Lessines rijden we een eerste keer een stukje verkeerd, maar al snel vindt mijn geweldige navigator de route terug.

Gedaan met vlakke weg. We rijden nu de Pays de Collines binnen. Omhoog, omlaag, ondanks dat het glooiende hellingen zijn best zwaar door de combinatie van afstand en warmte.

Om 17u15 staan we bij Monique en Jean-Jacques, die hun tuin via Welcome to my Garden ter beschikking stellen van trage reizigers. De tent wordt geroutineerd opgezet. Na een deugdoende wasbeurt is het tijd om te kokerellen. We sluiten de dag af met een tasje thee en bekijken de route voor morgen. Hello Frankrijk! Als laatste activiteit wordt de medicatie voor morgen klaargezet.